Ben bir çaışan anneyim. Oğlumu akşam yediden sonra görebiliyorum. Ve evet malesef kaçırdığım bir sürü ilk var… Bu yazının üzücü tarafı,
Ama
boş verin üzücü tarafını bu yazının bir de güzel tarafı var: Yeni bir ilk!
.Oğlum öğlen uykusundan uyanınca kendisi yatağından kalkmış, o küçük tatlı adımları ile pıtır pıtır salona kadar gelmiş ve babasının kucağına kurulmuş.
Odasını kendi ihtiyaçlarını karşılayabilecek şekilde düzenlediğimden beri ben bu anı bekledim! Evet saçma gelebilir ama öyle, istedim ki uyanınca ağlamasın, bana seslenmesi; uykusunu alınca kalksın gelsin yanımıza o kızarmış yanakları ile mahmur mahmur baksın…
Bu sebeple 4 Mart 2013 pazartesi tarihe oğlumun kendi başına yatağından çıkıp hayata karıştığı gün olarak tarihe geçsin….
Yaşasın !
anne olma hikayesi 