Ritüel

Ritüeller; en sevdiğim hayatın koşuşturmacası içinde durma, dinleme, dinlenme ve devam etmek için enerji toplama anı… İster bir kahve içimi olsun , ister sadece durup düşünme anı isterseniz de dua etmek olsun siz bilirsiniz ama  size ait bir ritüel hayatınıza iyi gelebiliyor çoğu zaman…

Misal;

Sabah güneş doğarken çıkıyoruz balkona, o benim kucağımda sımsıkı sarılmış yüzümü okşar tatlı tatlı. Ben ona sarılırım, ya kocaman bir hırka ile sarmalarım onu ya da kendi hırkasını giyer büzüşür yapışır bana… Bir de olur da ayakları üşümüşse bacaklarımın arasına sokar hemen üşüdüm ısıtır mısın der. Güneşi izleriz sonra ileride -nasıl olduysa AVM ve okul inşaatı arasında canlı kalabilmiş- kocaman bir ağacın arkasından doğar güneş o ağacın arkasından çok da güzel doğar ama tarif etmesi biraz zor göstermem lazım, bak işte böyle doğuyor ben de ona böyle sarılıyorum o yüzden bu kadar güzel demem lazım. Bu sebeple burası biraz eksik kalacak kusura bakma sevgili okur. Sonra ben öperim onu, o bana her gün güneş hakkında nasıl bu kadar konuşacak şey buluyor bilmiyorum ama mutlaka birşeyler anlatır. Ay dede de henüz gitmedi ise birbirini özlemiş iki arkadaşın görüşmesi bizi de sevindirir. Bu tatlı onbeş dakikamız biter ve iliklerime kadar hissederim hayat bu anlar için güzel… Sonra mesela aklıma küçük prensteki tilki gelir evet derim artık ben de evcilleşmişim…

İşte dünya yine de böyle anlarla başka anlara rağmen güzel bir yer. Siz yine de içinizi karartmayın, dünyayı ve hayatınızı sevmeye çalışın, devam edin çünkü vazgecemeyiz…

Aybala

Duvar

Herkesin bir okula hazırlık ritüeli var. Bizimki de yiğit alp duvarını boyamak oldu.  Geçen sene oluştu bu duvar. Okuldan gelen resimleri ne yapsak derken bir baktık ki mutfağın girişinde duran o sevimsiz duvar tam da bu resimler için harika bir sergi alanı. Hem duvar şenlendi – ama ne şenlenme ! -hem de Yiğit Alp acayip keyif aldı.

Duvar da yer kalmayınca biz de çıkardık resimleri. Ama o da ne duvarı bildiğin mahvetmisiz.

Aldık alçımızı, boyamazı boyadik boydan boya. Şimdi boş yeni duvar okuldan gelecek ilk resme hazır !

Yani kısaca her çocuk sanatçıdır ve her sanatçının eserleri sergilenmelidir.

Mesela

Bir gün mesela insanın canı hiç yazmak istemiyor, bir gün de o aynı can yazmassam olmaz diyor.

Bu andan öncesi mesela ilki gibiydi.

Bir gün defterlere yazıyor, yazıyor siliyorsun bir gün blog sayfana geri dönüyörsun.

İşte şu an tam olarak ikincisi gibi.

2014

2014’ün ana fikri, bana öğrettiği ve benim tecrübe ile öğrendiğim budur.

Denemek diye bir şey gerçekten yok, hayat bu kadar basit ve net.

Olsa mı olmasa mı, yapsam mı yapmasam mı diye arafta kalmak sadece beyni yoruyor.

Hepimizin bir “Yoda” ‘sı olsa ya yeni yılda…

 

 

Bu İş Zor Yonca

Dün gece bu şarkı dolandı ağzıma gittiğimiz Bülent Ortaçgil konserinden, hala keyifle mırıldanmaktayım.

bu iş zor yonca
çünkü insanlar günler boyunca
hiç soru sormadan durur

Ne güzel şarkıdır.

Dün gece de ne iyi geldi Bülent Ortaçgil’i dinlemek

Sonra bu sabah mırıl mırıl şarkıyı söylerken aklıma geldi.

Bilir misiniz Fikret Kızılok & Bülent Ortaçgil ‘in Büyükler için çocuk şarkıları diye bir albümleri var.

Kayıtları bundan yıllar yıllar önce TRT için yapılmış ama albüm  2007’de Fikret Kızılok’un ölümünden sonra yayınlanmış.

Hep aklımda bir yerlerde Yiğit Alp için bu albümü almak vardı,

Aşağıdaki nottan sonra albümü almak gerek ve şart oldu…

Bu iş zor çok zor Yonca
çünkü gülmeyi unutunca …

Hafta sonunuz çok güzel geçer umarım