Çok temel sorunlar ile karşı karşıyayız bu konuda orası kesin…
Belki elimiz kolumuz oralara uzanmıyor, belki yarasını saramıyoruz o çocukların ne kadar istesek de
Ama etkileyebileceğimiz bir çember var çevremizde…
Mesela kendi evimiz…
Kendi çocuğumuz…
Evet onu çok seviyoruz ama sevmek çoğu zaman yetmiyor.
Çocuklar sömürülmeye en açık, en korumasız bireyler toplumdaki.
Aslında bazen biz ebeveynler de onların sınırlarını ihlal ediyoruz fark etmeden
Çocuklarımızın bizlerden farklı fiziksel ve psikolojik ihtiyaçları var, kendilerini gerçekleştirmeye çalışıyorlar.
Sırf biz istiyoruz ya da hayatımızı kolaylaştırıyor diye kurallara boğmasak
Kendi hayat görüşümüzü, siyasi duruşumuzu, bakış açımızı dikte etmesek
Temel hak ve özgürlüklerinin bizler tarafından sağlanabileceğinin fark etsek
Onlara saygı duysak
Her çocuğun hakkı olan güzel bir çocukluk geçirmelerini sağlasak
Çocuk hakları denilince sadece uzaklarda bir yerleri düşünmesek
Belki o zaman -çevremizde hayatlarını etkileyebildiğimiz çocuklara dokunduğumuz zaman- ileride çocuk hakları ihlallerinin konuşulmadığı bir dünyamız olur.
anne olma hikayesi 