Ablam ziyaretimize geldi,
Ve tabi Yiğit Alp de sıkıştırılıp seviliyor bolca.
Bu sabah kucağına almışken ablam, sıkılmış bizimki
Anne bırak demiş birden bire, gayet akıcı ve net
Sevinsem mi üzülsem mi bilemedim
An itibari ile çalışan anne depresyonunun dibindeyim.
Benim duymam gerekiyordu ilk cümlesini
Offffffffffffffffff
Reklamlar
Sirf bu yuzden akademik hayatima tam 2 sene ara verdim ben, iyi mi yaptim bilmiyorum. İlk cumlelerini duydum ama ise dondugumde herkes haril haril yayin yapar, docentlik sinavlarina hazirlanirken ben birakin yayin yapmayi bildiklerimi bile unutur hale gelmistim. Hala tam olarak toparlayamadim durumu. Calismak mi calismamak mi sorusunun cevabi yok bence, calismasan cocugunun ilklerini yasiyorsun bunun tarifi yok ama kendinden cok sey kaybediyorsun, ise geri donunce kacirdiklarini gorup depresyona giriyorsun.Calissan bu sefer sizin yasadiginiz depresyonu yasiyorsunuz.Depresyondan kacis yok yani :) Bu arada merhaba demeyi unuttum, bir suredir ilgiyle takipteyim blogunuzu.Bize de beklerim. Sevgiler…
evet di mi bu depresyondan kacıs yok annelikte
Sanırım calısıp calısmama kararı verirken, hangisinde mutlu olurum degil de hangisinde daha az bir seyleri kacırırım’a bakmak gerekiyor :D
Barısı ben de ilgiyle takip ediyorum …
Yaaa, ben de bilemedim sevinsem mi üzülsem mi, duymamış gibi yapsak, eminim sen eve gidince tekrarlayacaktır, o zaman da haber ver kutlayalım :)
:) evet nazlıcım duymamıs gibimi yapsak
supersin :D