Hamileliğimin en enerjik kısımlarını geçiriyorum sanırım. Sabahları keyifliyim , resmen müzik dinlerken dans etmek istiyorum, hani serviste olmasam belki bir iki figür bile yapabilirim. Bu süper keyif durumu sanırım hamileliğin en güzel yanı …. Fakat gel gör ki, bu kadar enerji ve neşeyle işe gelmek çok sıkıcı.
Ben enerjimi iş (ki beni tanıyanlar kurumsal hayat ve işime karşı olan derin duygularımı bilir.) için değil, kendim ve oğlum için harcamak istiyorum. Sahilde yürüyüş yapmak, kitap okumak , güneşin altında boş boş oturmak, oğlumla konuşmak, düşünmek, sevgilime sarılmak, onun oğlumla konuşmasını dinlemek istiyorum. Bence zaten olması gereken de bu. Çünkü vücut hamilelikte hiçbir şeyi boşu boşuna yapmıyor. Yani bence vücudum bana bu enerjiyi ve neşeyi veriyorsa bunu iş yerimde daha verimli çalışmak için değil, oğlumla daha keyifli vakit geçirmem, duygularımın farkına varabilmem, onunla birbirimize alışmamız, annesiyle birlikte onun da keyifli ve neşeli olması için veriyor.
Tüm bunların ışığında kurumsal hayat senden nefret etmek için bir sebep daha buldum :)
anne olma hikayesi 